Gedragsstoornis:
Je spreekt van een gedragsstoornis als het probleem niet te verhelpen is en de persoon ermee moet leren omgaan. Een stoornis zit echt in het lichaam en is met de geboorte in de genen meegegeven.
Het probleem van de stoornis zit in de aanleg en rijping/ontwikkeling van het zenuwstelsel. Dit heeft invloed op de ontwikkelingsfuncties.
Wanneer een kind een stoornis heeft reageert het niet zo positief en nieuwsgierig op nieuwe prikkels en dingen als normale kinderen. Ze kunnen niet goed tegen verandering en kunnen zich niet goed inleven in anderen en in sociale situaties. Door goede steun en opvoeding kun je ervoor zorgen dat de uitkomsten van een stoornis minder negatief zijn.
DSM-IV:
Om van een stoornis te mogen spreken moet het probleem aan bepaalde criteria of regels voldoen, zoals bijvoorbeeld staat omschreven in de DSM-IV van de American Psychiatric Association. Ook kan er nog onderscheid gemaakt worden tussen stoornissen, namelijk geexternaliseerde problemen (naar buiten gericht, bijv. Agressie) en internaliserende (naar binnen gericht, bijv. emotionele problemen).
Behandeling:
Het is belangrijk dat het kind bescherming geboden wordt en leert omgaan met de stoornis. De beinvloeding van de ouders en de omgeving is echter beperkt. Voorbeelden van stoornissen zijn autisme, dyslexie en ODD.
Gedragsprobleem:
Een gedragsprobleem is niet iets wat je hebt meegekregen toen je geboren werd, maar heb je gekregen. Het staat meer buiten het kind, het is geen eigenschap. Er zijn problemen die ontstaan zijn in de omgeving van het kind (bijvoorbeeld (door omstandigheden) in het gezin of op school). Door die problemen verloopt nu de ontwikkeling minder goed. Het probleem is aan de situatie gebonden. Het gedragsprobleem wordt als het gevolg gezien van een oorzaak, bijvoorbeeld een trauma die het kind heeft ondergaan of een “slechte” opvoeding.
Behandeling:
Bij de behandeling van gedragsproblemen is de beïnvloeding van buitenaf groter dan bij de stoornis. Hulp bestaat hier meer uit het begeleiden van de gezinnen in de opvoeding en het creëren van structuur, daarnaast kan individuele therapie of gesprekken een manier van behandelen zijn.